Het regent

Het regent buiten, we hebben het raam een beetje openstaan, de regen tikt op het raam en op de plastic die nu in de wintermaanden op de tuintafel ligt. Het regent hard, want ik hoor ook dat het water op het terras blijft staan en in de plas water die nu daar ligt klinkt het nog harder. Al deze geluiden geven nu rust. Wind geruis hoor ik nu en de lamellen bewegen zelfs een beetje en tikken tegen het raam. De wind in de boom buien, de plastic van de tafel beweegt een beetje. De kerkklok die in de verte nu slaat, half twaalf.

“Al deze geluiden geven nu rust. ”

Al deze geluiden kan ik plaatsen, kan ik in woorden beschrijven, zelfs jij die dit nu leest zal als deze geluiden herkennen, wellicht dat je ze zelfs hoort, ook al hoor je ze niet echt. Maar deze geluiden kun je je zeker sterk herinneren ooit. Misschien zelfs een mooi moment van regengekletter ergens op vakantie. In een caravan of tent.

Ik ga hier zo bij in slaap vallen nu, maar een jaar geleden lukte me dat nu niet. Toen was de dakgoot nog niet in orde en kon het elk moment inregenen en meer schade geven. De onrust toen hield me uit mijn slaap. Bang dat het helemaal mis zou gaan daar buiten. Als het nog harder zou gaan regenen zou het wel eens een heel groot probleem kunnen gaan geven. Een compleet andere betekenis die aan hetzelfde geluid gegeven werd. Niet makkelijk om toen aan die vakantie te denken, het als een romantisch geluid weg te zetten. Maar ik moest het toen wel maar gewoon toelaten, kon er het ‘s nachts toch niks aan doen. Wat was het ergste dat zou kunnen gebeuren? Het lek zat enkel boven de garage, binnen in huis zou het toch niet komen. Alles is goed gekomen.

“De onrust toen hield me uit mijn slaap.”

Nu lig ik wakker, omdat dit alles zo duidelijk weergeeft hoe complex ons horen is. Dat we onze oren gebruiken om vrijwel continu onze omgeving te checken. Zelfs met onze ogen dicht kunnen we horen wat er allemaal gebeurt. De kleinste bewegingen in de lucht kunnen we waarnemen. Die kerkklok die daar slaat op wel een kilometer afstand kan ik horen. Een trilling die zelfs door de beweging van die geluidstrilling van die regendruppels en windgeruis heengaat. Tegelijkertijd een activiteit in de auditieve cortex geeft, en mij kan laten horen wat het geluid van de klok is en wat van de vallende regendruppel op de plastic op de tafel. Bewonderenswaardig toch?

De klok slaat weer één keer nu, kwart voor twaalf. Ik ga slapen. Morgen weer vroeg op. Gedachten door mijn hoofd. De regen klettert voort...heerlijk.